Szu na tropie pamięci – zestaw 3 książek

CO ZNAJDUJE SIĘ W ZESTAWIE

Książka „Szu na tropie pamięci”. Integralną częścią każdego opowiadania są zadania dla dzieci i poradnik dla rodziców – powiązane tematycznie z treścią książeczki

Ulotka do pobrania

Parametry techniczne książek:

Książka „Szu na tropie pamięci” – 160 stron, format 205 x 225 mm, oprawa: miękka uszlachetniona

Zadania dla dzieci – 80 stron, format A5, oprawa: miękka uszlachetniona

Informacje dla rodziców – 56 stron, format A5, oprawa: miękka uszlachetniona

Proszę kliknąć w poniższe zdjęcie aby powiększyć widok.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Opowiadania utrzymane w lekkim, naturalnym tonie. Napisane są językiem korzyści, dostosowanym do możliwości rozumienia przez dzieci w wieku przedszkolnym, obrazują możliwe pozytywne i efektywne metody współpracy i komunikacji z chorym jak również sposoby radzenia sobie z chorobą w najbliższym gronie.

• 

• 

DLACZEGO WARTO MIEĆ „SZU NA TROPIE PAMIĘCI”

1. Pierwsza w Polsce praca dedykowana dzieciom w wieku przedszkolnym.

2. Unikalność, o której stanowi wsparcie opiekunów osób z chorobami otępiennymi przez najmłodszych członków rodziny. Wytłumaczymy to na przykładzie: kiedy Polska przygotowywała się do wprowadzenia tzw. „ustawy śmieciowej” przedszkolaki miały serię spotkań, w ramach których dowiadywały się jak segregować śmieci. Kiedy dorosłe znajome osoby, nigdy nie edukowane w zakresie segregowania śmieci, starym sposobem wrzucali wszystko do jednego kosza, pomimo licznych kampanii informacyjnych w mediach, zwrócenie uwagi przez dzieci nauczyło ich jak to robić w czasie jednej reprymendy ze strony maluchów. Tak to działa i ten mechanizm pozytywnego oddziaływania przez dzieci na rodziców wyzwalamy historiami zawartymi w książce.

Na unikalność tej propozycji składa się również informator dla rodziców. Autorki nie zostawiają rodziców i dzieci samych z książką. Dzięki dodatkowi dla rodziców, rodzice będą mogli uzyskać wiedzę ułatwiającą dalsze rozmowy z dziećmi na tematy objawów choroby poruszonych w książeczce.

3. Książeczki dla dzieci wspierają rodziców. Dzieci osób z chorobami otępiennymi, będący jednocześnie rodzicami małych dzieci, albo dziadkami maluchów bardzo często popadają w pułapkę strachu i izolują dzieci i chorych członków rodziny od siebie. Jest to zgubne w skutkach, a wynika z powszechnego braku wiedzy na początku drogi z chorobą otępienną w rodzinie i strachu jaki generuje stereotypowe postrzeganie tej grupy chorób. Ze strachu rodzą się działania przynoszące odwrotny od zamierzonego skutek – rujnujące więzi rodzinne. Przykład jaki dzieci wyniosą z domu będzie determinował ich stosunek do innych członków rodziny, w tym tych, którym przyjdzie być chorymi, wtedy gdy te małe dzieci dorosną. Warto zadbać , aby naturalnej otwartości dzieci na inność nie zamienić w niezdolność stawiania czoła problemom.

4. Książeczki dla dzieci wspierają chorych (w szczególności w pierwszej fazie choroby) – mogą stanowić doskonałą lekturę dla chorych Dziadków i wnucząt i wspierać w drodze informowania o możliwościach przekuwania tej sytuacji na pozytywy.

5. Kontakt osób z chorobami otępiennymi z małymi dziećmi (podobnie jak ze zwierzętami) jest silnym, pozytywnym bodźcem, który niejednokrotnie przynosi efekty nieosiągalne, albo bardzo trudno osiągalne w ramach tradycyjnych terapii dostępnych na naszym rynku (np. osoby z afazją potrafią sprawniej komunikować się w ich obecności).

6. Innowacyjne w kontekście wspierania osób zależnych w wyniku choroby otępiennej oraz ich rodzin jest wykorzystanie korzyści jakie niesie za sobą spędzanie wspólnego czasu z książką. Książka umożliwia zbudowanie bliskiego kontaktu między rodzicem a dzieckiem; pomaga stworzyć poczucie bezpieczeństwa; rozwija wyobraźnię, rozwija ciekawość świata (Ślepowrońska, 2017 – Dagna Ślepowrońska jest psychologiem i psychoterapeutą rodzinnym, bajkoterapeutą).

7. Każda rodzina ma swoje tradycje i rytuały zrozumiałe jedynie dla familijnego klanu (Olech, 2017).
W przypadku problemu, jakim jest otępienie, w rodzinie pojawia się szereg nowych twierdzeń dotyczących choroby, zmienia się sposób codziennego życia. Dzięki włączeniu dziecka w naturalny proces życia rodziny z chorobą osoby bliskiej, jest możliwość scementowania rodzinnych więzi mimo problemu otępiennego. Specyficzny język umożliwia zarówno zbudowanie tożsamości dziecka w obliczu choroby dziadków, jak i umożliwia utrwalanie tożsamości osoby starszej z otępieniem.
Ze wszystkich rodzinnych rytuałów, wspólny nawyk czytania ma moc uśmierzania konfliktów, otwierania głów i serc na potrzeby bliźnich (Olech, 2017). 
W przypadku książki o tematyce choroby dziadków, dziecko otwiera się na niezrozumiałe dla niego potrzeby chorej osoby starszej, rodzic zaś – na potrzeby dziecka, które mimowolnie jest naturalnym członkiem całego systemu rodzinnego. Wspólne czytanie umożliwia porozumienie między rodzicem a dzieckiem, pozwala zapoznać się z różnorodnymi emocjami i wzbudza zaufanie. W formie książki dajemy dziecku narzędzie do rozproszenia negatywnych odczuć związanych z własną niewiedzą, bywa też etycznym kompasem. Książki są tym, czym symulator lotów dla pilota oblatywacza – czytając, bezpiecznie doświadczamy różnych życiowych perturbacji, mamy możliwość wzmocnienia własnego osądu spraw i dokonania przemyślanych wyborów (Olech, 2017). 
Jest to szczególnie istotne w przypadku zmagania się w rodzinie z chorobą otępienną. Ukazanie objawów nie wprost, a w życiu wyimaginowanych bohaterów, umożliwia bezpieczne rozmowy na temat także „negatywnych” emocji, pozwala także dziecku na adaptację do dalszych etapów choroby bliskiej osoby starszej.

8. Każde z opowiadań porusza 1 temat związany z chorobą otępienną i składa się na zamkniętą serię stanowiącą „podróż” przez chorobę od objawów, po sposoby działania w określonych sytuacjach związanych z rozwojem procesu chorobowego (np. tracenie orientacji w przestrzeni, afazja, zapominanie imion bliskich).

KTO I DLACZEGO NAPISAŁ „SZU NA TROPIE PAMIĘCI”

Seria została w całości stworzona przez osoby związane  prywatnie i / lub zawodowo z osobami doświadczającymi chorób neurodegeneracyjnych i / lub ich rodzinami (psycholog, opiekunowie rodzinni, opiekunowie zawodowi, terapeuci zajęciowi pracujący indywidualnie i zbiorowo z osobami chorymi oraz członkami ich rodzin przez wiele lat). Jest naszą odpowiedzią na obserwowane problemy w komunikacji choroby starszych członków rodziny jej najmłodszym członkom.

Autorki:

dr Joanna Szczuka – psycholog, pracuje w Klinice i Poliklinice Geriatrii w Narodowym Instytucie Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji w Warszawie. Doświadczenie z osobami z chorobami otępiennymi zdobywała w Domu Pobytu Dziennego dla Osób z dysfunkcjami neurologicznymi z grupy otępień w Warszawie. Udziela wsparcia psychologicznego członkom rodzin osób chorych w postaci konsultacji indywidualnych, grupowych oraz szkoleń dla opiekunów. Jest wykładowcą akademickim oraz współautorką publikacji dotyczących przemocy oraz zespołów otępiennych, m. in. książki „Opiekun szyty na miarę” (można pobrać bezpłatnie tutaj: https://wyspypamieci.com.pl/opiekun-szyty-na-miare-zamowienie-poradnika/). Poradnik dla opiekunów osób z chorobami otępiennymi”. Jest współautorką gry „Wrota pamięci” oraz aplikacji mobilnej dla opiekunów (start aplikacji 31.12.2021r.)

Marzena Wójcicka – przez wiele lat związana z pracą w korporacjach, w 2010 roku, w odpowiedzi na drugi udar krwotoczny wywołujący otępienie mieszane u jej mamy podjęła decyzję o założeniu pierwszego niepublicznego Domu Dziennego Pobytu dla Osób z dysfunkcjami neurologicznymi z grupy otępień „Kanarkowa” w Warszawie. Zadaniem, jakie sobie postawiła, było stworzenie miejsca, w którym osoby chore będą mogły podtrzymywać sprawność i kontakty społeczne w przyjaznej, rodzinnej atmosferze, bez konieczności zmiany miejsca zamieszkania, a ich opiekunowie będą mieli możliwość kontynuowania pracy zawodowej. Pomysłodawczyni i współautorka narzędzi do pracy w rodzinach doświadczonych chorobą otępienną oraz szkoleń i warsztatów dla opiekunów rodzinnych i instytucjonalnych. Kontakt z rodzinami, których członkiem jest osoba z otępieniem, umożliwił jej identyfikację ich potrzeb bezpośrednio u źródła i stworzenie propozycji, które wprost są na nie odpowiedzią. Do takich inicjatyw należało między innymi tłumaczenie książeczki wyjaśniającej dzieciom chorobę Alzheimera autorstwa Maxa Wallacka i Carolyn Given „Dlaczego Babcia wkłada majtki do lodówki”, współtworzenie książki dla dzieci „Szu na tropie pamięci” , gry „Wrota Pamięci” do treningu funkcji poznawczych osób chorych i wspierania kompetencji członków rodziny chorego w efektywnej z nim komunikacji. Jest pomysłowdawczynią i współautorką podręcznika „Opiekun szyty na miarę”, który powstał w ramach projektu Fundacji na rzecz standardów opieki w chorobach otępiennych Wyspy Pamięci (można pobrać bezpłatnie tutaj: https://wyspypamieci.com.pl/opiekun-szyty-na-miare-zamowienie-poradnika/). Jest pomysłodawczynią i współautorką aplikacji mobilnej dla opiekunów (start aplikacji 31.12.2021)

Autorki tekstów dedykują ten cykl rodzinom stawiającym czoło chorobom otępiennym.

Ilustracje: Anna Natalia Tappenden – studentka Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.